HİÇ…

Bazen bir hiç olduğunu vurur hayat yüzüne. Önce kabul edemezsin, ama gerçektir aslında. Kocaman bir evrende ne olabilirsin ki? Hiçsin der sana bir yürek. Oysa herşey olmaktır amaç. Nefesin yettiği kadar çalışırsın, hiç olmamak adına üretirsin. Sonra dönüp bakarsın geçen zamana, kabul etme zamanı gelir hiç olduğunu. Saf bir sevginin değerini yazarsın boyarsın, hiç olmamak adına. Aldığın her nefes verdiğin son nefese kadar bir hiçlik savaşıdır. Hikayeci olursun, anlatır durursun. Hiçliklerin arasında farkındalık yaratan bir hiç olma uğruna, seversin. Yapabileceğin herşey olma savaşında kalkanın olur yüreğin, oysa bir hiçsindir. Büyürken hiçliğin sonun başlangıcındasındır. Herşey olduğunu düşünürken yüzüne inen şamar gibidir hiçlik. Uzanıp dokunamazsın herşeye, kabul edersin hiç olmayı. Yok olmama uğruna sorarsın ben neyim diye, hiçsin der hayat. Döngü devam eder, hiçler doğar, hiçler ölür. Gömülen bir hiçsindir. Geride kalan hiçlik özelliklerin diğer nesillerin herşeyi olamayacaktır. Bir hiç olarak yapabileceğin herşey sevmektir. Sevmek, otu, böceği, çiçeği, kadını , çocuğu, hem de kocaman bir hiçken.

Dostun olur hiçlik, yapışır dokuna. Ellerine yüzüne bulaşır, çirkinleşirsin akşamları, aynada gördüğün hiçe bakarken gözlerin. Ayna konuşur, sen bir hiçsin.. seni seviyorum dersin, ben de der hiçliğin. Oysa herşey olduğunu düşündüğün düğün günü gibidir hayat. Hiçken soluk alırsın, severken verdiğin soluk gibi. Oysa acımasızdır hayat. Gürler ışıklı gökyüzü, sen bir hiçsin diye haykırır, önce korkarsın, sonra alışırsın. Ben hiç miyim? Sorusuna yanıt sevdiklerinden gelir, sen bizim için herşeyin hiçisin der. Hiç olabilmekdir aslında hayat,herşey olabileceğini düşündüğün zamanların feryadında. Üzerine yakışmaya başlar zamanla, özenle biçilmiş kaftan gibi. Herşey olduğunu düşünen acınası yürekler ile o gün hesaplaşırsın mahşerde, siz herşeydiniz bense bir hiç. Verecek cevapları yoktur, ayna gibi haykırırlar yüzüne, bizi affet.. Oysa hiçliğine sarılmış yüreklerdir kazananlar. Sevgili ben bir hiçim der fani, asla der sevgili. Oysa görür içindeki hiçliği, dili varmaz söyleyemez sevgili. Gül yüzlümden gayrısı hiçtir der sevgili, oysa bilmez ki herşey sandığı kocaman bir hiçtir.

Bebek saflığında herşeydir bir kaç kelime, toplasan yine eder bir hiç. Hiç olabilmektir belki de hayat. Yaşanıp tüketilen bir hiç.. Ben hiçliğimin ortasında herşeyin farkındayken, takiptedir aynalar. Unutturmaz sana hiçliğini. Uzanıp tutarsın elini, hiçsin der hala. Koklarsın saçlarını, savurur yüzüne hiçliğini. Nefesin kesilir, konuşamazsın. Anlatamazsın hiçliğinin degerini. Zaman alır sendeki hiçliği olgunlaştırıp kandırır seni. Sevmektir herşey hiçliğin ortasında.

Kocaman bir Hiç olabilmektir sevda…

Şahin ÜNAL